2008

7458881 I’m a nice guy. People like me. I’m the one you always remember, the one guy who always cheered you up. My dad once told me that it seemed like I’d never met a stranger. It’s all a lie. I don’t remember you at all. I don’t remember names, I don’t remember faces (And I definitely don’t remember your phone number/email/birthday). Op het web verschijnen meer en meer anonieme biechtplekken, plaatsen waar mensen hun zonden kunnen opbiechten: anoniem maar extreem openbaar. Met De zingende vergeetput bouwt De Filmfabriek een gelijkaardige machine, maar dan live en muzikaal. Als een kurk uit een fles, zo trekken wij een ‘vergeetput’ ergens diep in een bos uit de grond en transplanteren hem plompverloren naar het hart van de stad. Daarin huizen de ambtenaren van het gevoel. Het publiek kan er anoniem terecht met verzoekjes, gedachten, muizenissen… Kleine gedachten weggerukt uit de drukte, kleine dingen die we niet graag horen, vertellingen aan onszelf….